Τα λεφτα

Θυμαμαι τον πατερα μου να μου φωναζει στο τηλεφωνο οταν ημουνα φοιτητρια, πως με τα λεφτα που ξοδευα θα μπορουσα να ειχα αγορασει ενα σπιτι. Εγω αντιθετα ειχα αγορασει δυο ντουλαπες τακουνια. Με μαθηματικη προοδο. Πεντε - δεκα - δεκαπεντε ποντους. Θα πρεπει να ξοδευα πολλα σε ντυσιμο εκεινη την περιοδο, πραγμα πολυ περιεργο γιατι οποτε κοιταζω την ντουλαπα με τα παλια, αυτα που μου εχουν μεινει και αξιζουν ειναι ελαχιστα. Τουτο πρεπει να σημαινει πως ειτε ειχα σκατα γουστο, που εχει υποστηρικτες ή με καποιο τροπο σιγα - σιγα καποιοι μου ξαφρισανε τα καλυτερα μου κομματια.
Κλεβει κανενας ρουχα; Τι να τα κανεις ρε συ τα ξενα τα βρακια; Να τα χρησιμοποιησεις για γουρι; Μου θυμιζει μια χαζια φιλεναδα που χα τοτε, οποτε καναμε λιγο σουξε στο κλαμπακι, μου ψυθιριζε συνομωτικα στο αυτι. Ειδες το στριγκακι; γουρι... και κουναγα εγω την κεφαλα χαμογελωντας και ας μην ειχα βγαλει ολο το βραδυ την παλταδουρα απο πανω μου.
Με κατι τετοιες ομορφαδες το χασα το σπιτι και καθομαι τωρα και βραζω με τα γεροντια. Βαψε τον τοιχο ροζ να θυμηθω τα νιατα μου, αλλαξε τις κουρτινες, μετακινησε το σαλονι, ασε το κομο εκει που το εχω να μην σκοτωθουμε κτλ.
Που να ξερω εγω ρε σεις ποσο δυσκολο ειναι να αγορασεις σπιτι; αντε να μην ξοδευα φοιτητρια, αντε να καθομουν και να επινα τσαι ολη μερα, να καπνιζα λιγοτερο, να μαγειρευα και να ψοφαγα της πεινας γιατι αμα δεν το κατεχεις το πως και το γιατι στα τριαντα, στα εικοσι - βγαλε λιγα, εισαι δημοσιος κυνδυνος. Σιγα μην μαζευα χρηματα. Εδω δεν μπορω να μαζεψω πεντακοσια ευρω να παω το καλοκαιρι μια βολτα στην Αθηνα, που ειναι αδεια και γουσταρω να την σεργιανιζω. Δυο χρονια λεω να κανω οικονομιες να παρω αυτοκινητο, ετσι να παω οπου θελω, οποτε θελω και τον κουμπαρα τον ερμο αντι να τον γεμιζω, τον αδειαζω.
Αμα δεν μπορεις - δεν μπορεις, οποτε καλυτερα φατα τα λεφτα σου αμα βρεις την ευκαιρια, να μην σου τα φαει κανενας αλλος.
Εχει χαλασει και ο κοσμος παντως. Χαμογελαγες παλια, να σου το σφηνακι. Επαιζες λιγο τα ματια οπως οι βραζιλιανες στα σηριαλ, να και τα ποτακια. Αμα ανοιγες και το ξερο σου να μιλησεις δε, ου εκει να δεις. Κερασματα, βολτες τσαμπα και πρωτα τραπεζακια στα μπουζουκια. Το ευχαριστιοσουνα το εξω πως το λενε, ξεδινες. Πανε αυτα ομως, τωρα γιατι θα σας γελασω, ειναι που δεν περναει η μπογια μας τωρα, ειναι που δεν εχουν λεφτα τα αγορια, που εγιναν ολοι τσιγκουνηδες, λιγο οι γκει - που παιζει δυνατα παντως, δεν ξερω... κερασματα γιοκ. Ναδα - τιπουτις. Τι μιλαω, τι πιανετε το στομα να χαμογελαω, ξερεις τωρα παρατεταμενα, εικοσι λεπτα, τριαντα. Απο οταν μπαινω στο μαγαζι μεχρι που να βγω. Σαν τον τζοκερ, παρε κοσμε οδοντοστοιχια που λαμπει. Πιο πολλα δεν κανω, γιατι ειπαμε, μην μας παρεξηγησουν, αλλα ρε πουστη μου, τοση καλη διαθεση να μην πιανει μια; Τι κακο ειναι αυτο;
Αναπολω τα χρονια που τα λεφτα ηταν περισσοτερα. Που ειχαμε ολοι ρε παιδακι μου. Εμεις και εσεις. Που τα ξοδευαμε και δεν σκεφτομασταν, ωπα τοσα βγαζω σε μια μερα. Πειτε μου εσεις τωρα αμα μπορεις να διασκεδασεις χωρις να μετρας πια. Ημαρτον, αηδια...
Τελειωνει και ο μηνας και βλεπω να μενω παλι. Τι τελειωνει δηλαδη... εχει ακομα. Ευτυχως που δεν ψωνισα τιποτα με την καρτα, καλα που πληρωνει ο μπαμπας το νετ γιατι το θελω για τις εργασιες γκε γκε; παλι καλα. Τον Αυγουστο ειχα μεινει απο το δεκαπενταυγουστο, δραμα η κατασταση, να ναι καλα τα παιδια που πανε διακοπες και εχουνε ορεξη να ξοδεψουν.
Αυτα.
Ευτυχως που δεν αγορασα σπιτι. Θα παω τωρα στο ψυγειο να φαω οτι καλο εφτιαξε το mother και θα σκεφτω πως αν το ειχα παρει, τωρα θα ειχα μπροστα μου εφτα ημερες διαιτας.
Αυστηρης ομως...
Δεν κανω πισω εγω σε κατι τετοια.