Βαριεμαι να διορθωνω...

Γραπτα... απο το διαγωνισμα της παρασκευης, αυτο που δεν χωνευουν τα παλιοπαιδα. Που μολις πιασει η Τριτη αρχιζουν και καταριουνται απο μεσα τους να αρρωστησω, να πεσω στη σκαλα και να τσακιστω, να τα ξεχασω σπιτι και να τους βαλω κατι για το ΟΧΙ παλι. (Να ακουσω αυτα που ακουσα Χριστε μου αυτη την εβδομαδα, ρε ετσι ασχετη ημουνα και εγω; Αν ειναι δυνατον!)
τι ελεγα; μπουχτισα ετσι;
Να διορθωνω, δηλαδη να τα ξαναγραφω, μηπως και βγαλω καποιο νοημα, μπας και αποφυγω εκεινες τις κουβεντες σε πλαγιο ηχο.
Κυρια την αλλη φορα θα γραψω καλυτερα.
Μα δεν εχεις γραψει τιποτα.
Ενταξει, αλλα την αλλη φορα θα γραψω λιγο καλυτερα.
Εχετε προσπαθησει να κανετε μαθημα σε πιτσιρικαδες; Θα σας βγαλουνε την πιστη. Καθε μερα πρεπει να βρεις κατι καινουριο και περισσοτερο ενδιαφερον απο αυτο που εχουνε ανακαλυψει αυτοι στην δικια τους ημερα, για να τους τραβηξεις την προσοχη. Και οχι τεστ, μην ακουσουν για τεστ, σε εκαναν εχθρο τους και θα το πληρωσεις αργα ή γρηγορα. Τα παιδια δεν κουτσομπολευουν, τα παιδια κοροιδευουν στην ψύχρα. Στη μουρη σου. Ανελεητα...

Βαριεμαι να διορθωνω γραπτα.
Επρεπε να το ειχα κανει το ΣΚ, αλλα βαρεθηκα, βγηκα και εκανα λιγο κεφι. Υστερα το μυαλο σκορπισε και δεν μπορουσα να το μαζεψω. Αφου δεν τα ενδιαφερει εγω γιατι χολοσκαω; Απο φιλοτιμο, λες αντε αυτη την φορα, θα σε ακουσουν, θα ερθουν διαβασμενα, τους τα εχεις πει καλα, εδειξαν και ενδιαφερον... τζιφουλας .
Παραμυθιαζεις τον εαυτο σου. Με το που βγουν απο την ταξη, το τελευταιο πραγμα που σκεφτονται, ειναι το μαθημα που τελειωσε κι ας εχεις βγαλει τις αμυγδαλες σου εσυ στην παραδοση. Πιασε το σφουγγαρι, σβησε τον πινακα, φτιαξε το λιγο πιο ομορφο, κανε ωραια γραμματα, προσεξε μην κανεις κανενα λαθος και γελανε τα μαλακισμενα (ουπς) σορυ. Εφαγα τα νυχια μου σημερα το απογευμα και δεν μπορεσα να βρω τιποτα αλλο να τους συμμαζεψω, απο το τεστ της Παρασκευης. Απειλη... θα τα τελειωσω σημερα και αυριο θα τα πουμε. Τι θα πουμε; Κακια δασκαλα, να εχεις εφιαλτες, να μην μπορεις να γραψεις, να μην μπορεις να συγκεντρωθεις. Γαμωτη μου... Εμενα μου ελεγαν πως αυτη ειναι ευκολη δουλεια. Πως την πατησα ετσι.
Βαριεμαι να διορθωνω... πρεπει ομως να το κανω γιατι αυριο δεν θα εχω κουραγιο να τους τα ξαναπω παλι απο την αρχη. Χωρια που η απειλη αν επαναλαμβανεται συνεχεια, γινεται κουφια. Κι καταλαβουν πως μπλοφαρεις αυτοι ειναι ικανοι να σε φανε ζωντανη.

Hoshi δεν σου απαντω, γιατι εισαι εισοδηματιας εκτος απο σπασικλα και αυριο θα κοιμασαι παλι μεχρι το βραδυ, οποτε θα σου τα πω απο κοντα.

Τουμπα

Όταν βλέπω τι γράφει αυτό το κουζουλό χωρίς ντροπές τρελαίνομαι. Θες καλο μου να πεις πεντε πραματα; Πες πεντε. Μην μου ξεκινας απο την δευτερα και το τραβεις μεχρι την Παρασκευη. Δεν γινεται να τα προφτασεις ολα. Θα σου ξεφυγουνε και μερικες, θα τα απλωσεις και υστερα αντε να τα μαζεψεις. Να ας πουμε, κανε ενα εισαγωγικο πιο γλυκο και χωρις πολλες εντασεις. Πονηρεψου και λιγακι. Σε λιγο θα μαζευονται εδω, θα σε βριζουνε να ξεθυμανουν που ταν κακια η μερα τους και υστερα θα πανε πουθενα αλλου να το διασκεδασουν. Να με ακους εμενα, τα ξερω καλυτερα, δεν σου ειπα προχτε να μην την πιεις την ορθή;
Ακουσες; δεν ακουσες... και επεσες και ξεραθηκες.
Να δες τι πρεπει να καμεις μηπως δεν το εννοησες.

Μην πεις οτι δεν σου το ομορφυνα. Εδειξε ρε παιδακι μου καλυτερα τωρα.

Υ.Γ Απορω που δεν σου εχουνε πει ακομα τι κανεις με το καλαμακι.

Τσατ

Πριν από δυο χρόνια άκουγα τσατ και νόμιζα πως ήτανε σύντμηση του τσατίζομαι ή κάτι τέτοιο. Όχι του τσακιστηκα αν και θα έβγαζε πάλι κάποιο νόημα, αν βγάζει κανένας ποτέ νόημα με αυτά που σκέφτομαι - γράφω. Σκέφτομαι και γράφω, τι σου είναι η μνήμη τελικά, πουρές και κέτσαπ ανακατεμένο, τρώγεται βρε αυτό; Αμέ που δεν τρώγεται. Τι έλεγα η λωλή και ξέφυγα πάλι;
Το τσατ λοιπόν το ανακάλυψα πρόσφατα όπως έγινε φαντάζομαι αντιληπτό και παροτι προσπαθω καιρο τωρα να μπω στο κλιμα δεν τα καταφερνω. Κατα αρχας, κανενας δεν λεει την αληθεια ποτέ εκει περα. Θα μου κοπανησεις τωρα, οτι αυτο ειναι το θεμα. Λες οτι θελεις και δεν ιδρωνει το αυτι σου για την ξεφτιλα. Σου εκατσε μια καλη φαση, ωραια, δεν σου εκατσε; Το ιδιο κανει. Τι ειχαμε τι χασαμε. Ελα ντε... τι ειχαμε;
Μιλας με ανδρα, σου προκυπτει γυναικα. Μιλας με γυναικα, σου προκυπτει αντρας. Μιλας με αντρα, περιμενει στριπτιζ απο καμερα και φωτο γιατι θα σου κανει και εκεινος. Ενταξει, μια σου και μια μου λες και το αφηνεις, σου αναβει μυνημα, βγαινει η αλλη με το απιστευτο προσωνυμιο χρυσαυγη, αν ειναι ποτε δυνατον, σου λεει θα βαλεις βιντεο, λες οκει και βαζεις. Τσουπ νασου μπροστα σου η λεγαμενη με το στριγκ και το σαμπανιζε camisole, miss sixty παρακαλω, ολο χαμογελα και πονηρες ματιες. Θελεις να δεις πιο πολλα, ρωτα, πιο πολλα - ποσα περισσοτερα; ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ!
Τι ειναι αυτο ρε παιδακι μου; Λυσσαξε ο κοσμος. Θελεις βρε χριστιανη μου να βγαλεις γκομενα; (τι γραφω ρε γαμωτη μου) Πεστο απο την αρχη, μην το ξεκινας - θελω κατι διαφορετικο, κατι καινουριο. Πεστο καθαρα να το ξερω και εγω να βγαλω το καλωδιο απο την πριζα. Θα το εκτιμησω κιολας, χωρις πλακα, δεν ειμαι πολυ ρατσιστρια, δεν με ενοχλουν τα ανωμαλα (ουπς), ολες κατι εχουμε σκαλισει μικροτερες, αλλα μου τη σπαει το πονηρο, το μουλωχτο. Γραφει ο αλλος - θελω φιλια, μολις ανοιξεις το ξερο σου να μιλησεις σε κοβει, αστα αυτα (ποια;), εχεις καμια φωτογραφια, οχι με ρουχα... ξερεις. ΔΕΝ ΞΕΡΩ!
Λυσσα απιστευτη και διαστροφη και στερηση, ποτε διαλυθηκε ο κοσμος και δεν το καταλαβα, μπορειτε να μου πειτε;
Εκανα τσατ αυτες τις μερες και μπουχτησα. Παω γυρευοντας θα πεις, ενταξει βγαζω και εγω μια περιεργεια λιγο κινκι, αλλα μεχρις εκει. Μερικες φορες ειναι σαν να κολυμπαω σε αγνωστα νερα. Λες να εχω ρουτινιαστει τοσο πολυ, που να εχω γινει ντεμοντε;
Πότε εγινε αυτο ομως; Λες τα ραβασακια απο τα αγορακια να μην ειναι ερωτικα; (και τα εδειχνα στις φιλες μου η μαλακισμενη;) Ωχου... αν το υποψιαστω αυτο, θα πεθανω. Ουτε ψυλλος στο κορφο μου.
Για μια στιγμη αυτο χριζει ερευνας. Ειπαμε να το παιξουμε λιγο σοβαρες αλλα οχι και ετσι, αν συμβαινει κατι τετοιο, τοτε θα αλλαξω το τροπαρι. Απο αυριο.
Θα βγω στην καμερα οπως με γεννησε η μανουλα μου, θα κατσω σε μια γκομενα.
Ποπακη γουσταρεις να τα βρουμε;
ε;



Οποιος δεν καταλαβε οτι κανω πλακα, να σηκωσει το χερι του. Θα τον βαλω τιμωρια.

Κανείς;

μου εισαστε πονηρουλικα ναι;

θα σας προσεχω...

Μερικες φορες

Μερικές φορές με πιάνει μια περίεργη στεναχώρια Εκεί δηλαδή που έχω βάλει σε μια τάξη τα πράγματα, τσουπ, μου πέφτει η διάθεση Μουτρώνω, μελαγχολώ δεν μου κάνει όρεξη για τίποτα

Ίσως φταίει η βροχή, ίσως ο αέρας που λυσσά, ισως που ολα τα μαγαζιά, δείχνουν μπαλα. Τι ειναι και αυτο παλι με το ποδόσφαιρο Θελω να πιω ενα καφε με την φιλενάδα χωρίς να ακούω φωνές, ουρλιαχτά και πανηγύρια Εντάξει μου αρέσει η παναθα αλλά τουλάχιστον ρίξτε και κανένα βλέμμα γύρω σας ρε παιδιά Υπάρχει κόσμος που χρειάζεται την προσοχή σας. Μερικές φορές με πιάνει μια περίεργη στεναχώρια

Σταμάτα να βρεχεις!

κι αν δεν γίνεται καντα όλα πιο ρομαντικά, κόψε το ρεύμα στην πόλη

Τώρα..

Τα λεφτα

Θυμαμαι τον πατερα μου να μου φωναζει στο τηλεφωνο οταν ημουνα φοιτητρια, πως με τα λεφτα που ξοδευα θα μπορουσα να ειχα αγορασει ενα σπιτι. Εγω αντιθετα ειχα αγορασει δυο ντουλαπες τακουνια. Με μαθηματικη προοδο. Πεντε - δεκα - δεκαπεντε ποντους. Θα πρεπει να ξοδευα πολλα σε ντυσιμο εκεινη την περιοδο, πραγμα πολυ περιεργο γιατι οποτε κοιταζω την ντουλαπα με τα παλια, αυτα που μου εχουν μεινει και αξιζουν ειναι ελαχιστα. Τουτο πρεπει να σημαινει πως ειτε ειχα σκατα γουστο, που εχει υποστηρικτες ή με καποιο τροπο σιγα - σιγα καποιοι μου ξαφρισανε τα καλυτερα μου κομματια.
Κλεβει κανενας ρουχα; Τι να τα κανεις ρε συ τα ξενα τα βρακια; Να τα χρησιμοποιησεις για γουρι; Μου θυμιζει μια χαζια φιλεναδα που χα τοτε, οποτε καναμε λιγο σουξε στο κλαμπακι, μου ψυθιριζε συνομωτικα στο αυτι. Ειδες το στριγκακι; γουρι... και κουναγα εγω την κεφαλα χαμογελωντας και ας μην ειχα βγαλει ολο το βραδυ την παλταδουρα απο πανω μου.
Με κατι τετοιες ομορφαδες το χασα το σπιτι και καθομαι τωρα και βραζω με τα γεροντια. Βαψε τον τοιχο ροζ να θυμηθω τα νιατα μου, αλλαξε τις κουρτινες, μετακινησε το σαλονι, ασε το κομο εκει που το εχω να μην σκοτωθουμε κτλ.
Που να ξερω εγω ρε σεις ποσο δυσκολο ειναι να αγορασεις σπιτι; αντε να μην ξοδευα φοιτητρια, αντε να καθομουν και να επινα τσαι ολη μερα, να καπνιζα λιγοτερο, να μαγειρευα και να ψοφαγα της πεινας γιατι αμα δεν το κατεχεις το πως και το γιατι στα τριαντα, στα εικοσι - βγαλε λιγα, εισαι δημοσιος κυνδυνος. Σιγα μην μαζευα χρηματα. Εδω δεν μπορω να μαζεψω πεντακοσια ευρω να παω το καλοκαιρι μια βολτα στην Αθηνα, που ειναι αδεια και γουσταρω να την σεργιανιζω. Δυο χρονια λεω να κανω οικονομιες να παρω αυτοκινητο, ετσι να παω οπου θελω, οποτε θελω και τον κουμπαρα τον ερμο αντι να τον γεμιζω, τον αδειαζω.
Αμα δεν μπορεις - δεν μπορεις, οποτε καλυτερα φατα τα λεφτα σου αμα βρεις την ευκαιρια, να μην σου τα φαει κανενας αλλος.
Εχει χαλασει και ο κοσμος παντως. Χαμογελαγες παλια, να σου το σφηνακι. Επαιζες λιγο τα ματια οπως οι βραζιλιανες στα σηριαλ, να και τα ποτακια. Αμα ανοιγες και το ξερο σου να μιλησεις δε, ου εκει να δεις. Κερασματα, βολτες τσαμπα και πρωτα τραπεζακια στα μπουζουκια. Το ευχαριστιοσουνα το εξω πως το λενε, ξεδινες. Πανε αυτα ομως, τωρα γιατι θα σας γελασω, ειναι που δεν περναει η μπογια μας τωρα, ειναι που δεν εχουν λεφτα τα αγορια, που εγιναν ολοι τσιγκουνηδες, λιγο οι γκει - που παιζει δυνατα παντως, δεν ξερω... κερασματα γιοκ. Ναδα - τιπουτις. Τι μιλαω, τι πιανετε το στομα να χαμογελαω, ξερεις τωρα παρατεταμενα, εικοσι λεπτα, τριαντα. Απο οταν μπαινω στο μαγαζι μεχρι που να βγω. Σαν τον τζοκερ, παρε κοσμε οδοντοστοιχια που λαμπει. Πιο πολλα δεν κανω, γιατι ειπαμε, μην μας παρεξηγησουν, αλλα ρε πουστη μου, τοση καλη διαθεση να μην πιανει μια; Τι κακο ειναι αυτο;
Αναπολω τα χρονια που τα λεφτα ηταν περισσοτερα. Που ειχαμε ολοι ρε παιδακι μου. Εμεις και εσεις. Που τα ξοδευαμε και δεν σκεφτομασταν, ωπα τοσα βγαζω σε μια μερα. Πειτε μου εσεις τωρα αμα μπορεις να διασκεδασεις χωρις να μετρας πια. Ημαρτον, αηδια...
Τελειωνει και ο μηνας και βλεπω να μενω παλι. Τι τελειωνει δηλαδη... εχει ακομα. Ευτυχως που δεν ψωνισα τιποτα με την καρτα, καλα που πληρωνει ο μπαμπας το νετ γιατι το θελω για τις εργασιες γκε γκε; παλι καλα. Τον Αυγουστο ειχα μεινει απο το δεκαπενταυγουστο, δραμα η κατασταση, να ναι καλα τα παιδια που πανε διακοπες και εχουνε ορεξη να ξοδεψουν.
Αυτα.
Ευτυχως που δεν αγορασα σπιτι. Θα παω τωρα στο ψυγειο να φαω οτι καλο εφτιαξε το mother και θα σκεφτω πως αν το ειχα παρει, τωρα θα ειχα μπροστα μου εφτα ημερες διαιτας.
Αυστηρης ομως...
Δεν κανω πισω εγω σε κατι τετοια.

Τα περισσοτερα=

Σημερα εφαγα ενα παγωτο. Σοκολατα με ασπρη κρεμα. Το ευχαριστηθηκα κι ας εσκουζε το Ποπακη οτι δεν τρωει ο κοσμος παγωτο τον Οκτωμβριο.
Αμε πως δεν τρωει; Αμα το καλοκαιρι δεν τρως γιατι κανεις διαιτα. Δεν το προτιμας γιατι κολλαει στα δαχτυλα και λερωνει το μαγιο στην παραλια, χανεις προσωπο, φαινεσαι λιχουδα κτλ. Τι κανεις; Το κοβεις; Οχι, βεβαια. Τρως τον Οκτωμβρη και λες και ενα τραγουδι.
Στα περισσοτερα πραγματα στην ζωη μου συνεχεια το ιδιο θυμαμαι. Τι γουσταριζα περισσοτερο; μη... οχι... λιγο - λιγο και προσεχτικα το γευομουνα.
Κανονιστε να γραψετε καμια μαλακια τωρα, εγω σοβαρα μιλω.
Ηθελα εγω τον γκομενο; Μην του δειξεις οτι γουσταρεις, μην του το λες, πες του που θα παει για καφε καλυτερα. Το κακο σας τον καιρο, λεω γω.
Πηγαινε το πραμα στο σεξουαλικο; Αν σου πει να το κανετε, πες του πως δεν εισαι ακομη πολυ ετοιμη, κι ας το εχεις λιωσει στο τριψιμο ολη την εβδομαδα, μιλωντας του στο τηλεφωνο. Τετοιες και αλλες χαζομαρες σκεφτομασταν και καναμε με τις φιλεναδαρες και τρωγαμε την καρδια μας χωρις να φχαριστιωμαστε οσα ποθουσαμε.
Οσα πιο πολλα γουσταραμε τοσο λιγοτερα καναμε, μεχρι που απο την πολυ την ζοραδα, ξεσπουσαμε και τα καναμε ολα μανταριναδα.
Περασαν τα χρονια; Παλι τα ιδια. Μεγαλωσες τωρα μην εισαι τοσο χυμα, κανε την αδιαφορη και αμα ρε εσυ απο την πολυ αδιαφορια παθω καμια ζημια, τι γινεται; Θες να πεις μια χαζομαρα, το σκεφτεσαι, θες να αμολυσεις την παπαραδα σου, δεν το καμεις.
Κοβεις και το μινι, γιατι δεν ειναι καθωσπρεπει κι ας σου βγαινει η πιστη καθε σαββατο στο γυμναστηριο, τετρακοσια χιλιομετρα την εβδομαδα κανω στο ποδηλατο ρε σεις να μην το δειξω το ποδι; Αμαρτια απο το Θεο.
Αυτα σκεφτομουνα σημερα και τσατιστηκα. Για να μην πεσω στα φαρμακα, εφαγα ενα παγωτο και φτιαχτηκα.
Αυριο λεω να βαλω στην ταξη ψηλοτακουνα. Εξω δεν τα βαζω, στο σπιτι δεν βολευουν γιατι κανω δουλειες, τουλαχιστον εκει θα χω κοινο πολυ και το ελπιζω ενθουσιωδες.
Τι γραφω Θεε μου. Ακυρο το παραπανω...
Τσατιστηκα παλι γαμωτη μου.
Παω να φαω κατι τωρα, γλυκο με κρεμα βανιλια και σοκολατα, οσο πιο πολυ τοσο πιο καλα, πολλα - περισσοτερα.
Γεια.

Θα το ξαναπω...

Θελω αφιερωση.

ΤΩΡΑ

Μου αρεσει το ανωνυμο

Μερικοι ειναι τοσο αλαζονικοι, που φτιαχνουν ιστολογιο με το ονομα τους, αλλοι διαλεγουν κατι μυστηριωδες και παραξενο, ανωνυμοι... ναι, υπαρχουν ομως κανονες εδω; Γιατι θα πρεπει να δειχνουμε προσωπο, να λεμε πραγματα για μας, τοσο συγκεκριμενα; Το οτι λεμε αυτα που σκεφτομαστε δεν μετραει; Το ονομα, μια διευθυνση, ενα τηλεφωνο...
οχι ονομα, οχι τηλεφωνο, αλλωστε αυτα δεν μετρανε τοσο οσο νομιζουν μερικοι επωνυμοι.
Χα, αυτο ειναι το πιο μεγαλο ελαττωμα ολων των καθαρματων που εχω γνωρισει. Αλαζονεια, ονομα, μαγκια, μουρη, μεγαλα λογια, εφε... Κρυβονται για λιγο πισω απο ενα προσωπιο και μολις ξημερωσει, μπαμ να οι απαιτησεις παλι, μολις βγαινει κατι καινουριο, μπουμ να το αλλαξουμε, προσωνυμιο (γαμω τις δυσκολες λεξεις αυτη ετσι;) σου ζητανε; οχι ονομα και επωνυμο δινουν αυτοι, μαγκια... μπραβο, να φανουμε παλι να δειξουμε πρωτοι, να κανουμε τον σπουδαιο.
Ελα και εσυ σου λενε, ελα και εσυ να παιξεις λες και ειναι και αυτο το παιχνιδι δικο τους. Μου την σπανε ολοι αυτοι γι' αυτο τους τυραννω τοσα χρονια, τους βγαζω το λαδακι.
Εμενα δεν με δουλευετε, ετσι μαγκες;
Σους τωρα, τσιμουδια.
Αντε μπραβο.

Η μονη μαλακια ειναι, οτι απο ολα αυτα τα αρσενικα γαιδουρια που κυκλοφορουνε στην πιατσα, εμενα το ειναι συγκλονιζονταν παντοτε με τα καθαρματα που γραφω παραπανω. Με ενα δε συγκεκριμενο, πολυ - πολυ - πολυ παραπανω.
Γκαντεμια...

Δεν το πιστευω...

Στην αρχη ελεγα δεν τρεχει τιποτα, θα σου περασει, το αλλο καλοκαιρι θα παρεις, ενα ΤΟΣΟ δα μεγαλο καραβι και θα χαθεις. Μετα αρχισα να υποψιαζομαι πως κατι δεν πηγαινε καλα, μεγαλωνω ρε πουστη μου λεω και αυτο ειναι το μονο σταθερο πραγμα που εχω, αυτο και η ρουτινα και οι φατσες των πιτσιρακαδων που το γουσταρουν οσο τιποτε να μου την σπανε.
μη και χειροτερα δηλαδη,
αν ειναι ποτέ δυνατον να συμβαινει αυτο σε μενα,
που'χω ταξιδεψει, που δανεικα δεν εχω γυρεψει,
ετσι λοιπον αφου εφτασα στον πεμπτο χρονο απολυτης βαρεμαρας αποφασισα να πιαστω με το ιντερνετ, το γιατι ισως σας το πω εαν το θυμηθω. σοβαρα τωρα, εχω πολυ αδυνατη μνημη. Μαλλον δεν εχω καθολου μνημη, ποτε δεν ειχα, θυμομουνα μια ζωη μονο τα αρωματα, τα ρουχα, οχι τα ποτά, ναι τα ν..........ά, τους γκομενους, οχι ολους μα τους περισσοτερους, τις φιλες μου μεχρι που με ξεχασαν αυτες πρωτες και υστερα και εγω. Γραφω βλακειες και θα γραψω χειροτερα το ξερω. Οτι θελω θα κανω... αυτο ειναι το δικο μου Blog, η εισοδος μου στην ψηφιακη εποχη. (δεν το πιστευω ποσα γραμματα εχω μαθει μανα!!)
Μεγαλωνω ρε και μου τη σπαει, δεν γουσταρω, θελω να τα παρατησω ολα και να σηκωθω να φυγω... να παω οπου να' ναι. δεν εχει σημασια, οτιδηποτε, πως μπλεξαμε ετσι ρε,
δεν το πιστευω...