Δεν θελω να πω οτι σκεφτομαι αυτη την ωρα. Δεν θελω να μιλαω στο τηλεφωνο, δεν μου καθεται καλα ολη αυτη η φαση που ειμαι. Θελω να ουρλιαξω, να σπασω κατι, να μαλλιοτραβηχτω ρε συ, ομως δεν γινεται. Οχι... πρεπει να ειμαστε κυριλε, να ειμαστε ησυχες, να ειμαστε καθωσπρεπει και συνετες, γιατι ειμαστε μεγαλες τωρα. Καλα να ειχα παντρευτει να το καταλαβω, να ειχα ενα παιδι ενταξει, ομως τωρα τι σοβαρη να ειμαι; ΤΙ ΑΗΔΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΣΑΜΠΟΥΝΑΝΕ ΡΕ! να κατσω στα αβγα μου, να παω στην δουλεια μου, να μην πολυξενυχταω, να μην πινω γιατι με πειραζει, να μην γκομενιζω, να μην χαμογελαω πονηρα, να μην φοραω κοντα και προκλητικα, να μην... να μην.... αμην.
Όι, δεν θελω... δεν γουσταριζω.
Εχω μπλεξει με τα τσατ, εχω γραφτει σε σαιτ, φορουμ οτι ναναι, γραφω εδω οποτε θυμαμαι, μου χει βγαλει πορωση τοση να διαβαζω οτι γραφ0υν οι αλλοι, εχω γινει τζανκι στα μπλοκακια. Τοσο πολυ, που τωρα εχω αρχισει να κυνηγαω και εκει. Ωπα... δανειστηκα μια λεξη εδω απο κατι που διαβασα και μου αρεσε, γραμμενο απο καποιον που θυμομουνα να ειναι λιγο διαφορετικος. Οσοι περασουν τα τριαντα και δε λεω για μενα θυμουνται τον εαυτο τους καλυτερο και πιο γουαου απο οτι ηταν.
Σπαστικοι και κωλοπαιδα του κερατα. Πως ειναι οι πορνες; ε πορνοι ή κατι τετοιο. Οπου εχει φουστανι απο πισω, οπου εχει να μην πω, κολλημα. Κοροιδια και απατη και μολις ξημερωσει τσουπ νασου παλι οι καλοσυνες. Υποσχεσεις και ψεματα. Τους εμαθα απεξω για καμποσο καιρο τους μιμηθηκα, εγινα σαν αυτους και υστερα σαραβαλιασα. Εκαψα το συστημα και αναγκαστηκα να κανω φορματ.
Τους παρατησα γιατι τους βαρεθηκα ή μπορει να με βαρεθηκαν αυτοι, δεν ειμαι τοσο αλαζονικη, οσο γραφω - καλο κοριτσι ειμαι.
Απο σπιτι...
με λεφτα, δουλεια - μαζι μου δεν θα πληρωνεις νοικι.
Σοβαρα.
Τετοιο χιουμορ κανω και τους φρικαρω ολους.
Φρικαρατε; εγω να δειτε τι εχω τραβηξει εδω και ενα μηνα, τα εχω παιξει...
Δεν σας λεω τωρα αν κανω πλακα.
ΥΓ. Θελω αφιερωση.
